تاثیر مدیریت ذخیره گاهی بر تنوع گونه های گیاهی (مطالعه موردی: ذخیره گاه گلابی وحشی چم حصار دلفان)

ذخیره گاه های جنگلی یکی از مهمترین روش های مدیریت بوم سازگان در سامانه های حمایتی ایران می باشد. آگاهی از اثرات این مدیریت می تواند راه گشای مدیران در زمینه ادامه این روند یا تغییر و چرخش به سوی سایر سامانه های مدیریتی باشد. برای تعیین اثرات این نوع مدیریت بر تنوع گونه های گیاهی چوبی و علفی در نواحی داخلی (مرکزی و پیرامونی) و خارجی ذخیره گاه گلابی -وحشی چم حصار دلفان پس از تعیین واحدهای شکل زمین مشابه در هر ناحیه، با آماربرداری کاملا تصادفی تعداد 18 قطعه نمونه 1000 مترمربعی (20×50) برای اندازه گیری پوشش درختی- درختچه ای و در داخل هر قطعه نمونه 3 زیر قطعه نمونه (در مجموع 54 زیر قطعه نمونه) 4 متر مربعی (2×2) برای اندازه گیری پوشش علفی انتخاب و برداشت شد. با استفاده از این داده ها شاخص های غالبیت، غنا، یکنواختی و تنوع در هر ناحیه محاسبه و مقایسه گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که حمایت و حراست در سیستم ذخیره گاهی مورد بررسی در کوتاه مدت (حدود 6 سال) بر روی گونه های درختی- درختچه ای به علت عمر طولانی شان نسبت به گونه های علفی تاثیری نداشته و بهبود شرایط رویشگاهی حاصل از مدیریت اعمال شده در طی دوره تنها باعث افزایش میزان تاج پوشش درختی- درختچه ای گردیده است. مدیریت ذخیره گاهی باعث افزایش غالبیت، غنای گونه ای، کاهش یکنواختی و کاهش تنوع زیستی گونه های علفی شده است.